Processing...
मौन...
अथांग..निरभ्र...!
क्षणिक
प्रखर...कधी ढगाळ !!
कधी पाण्यासम
नितळ, कधी दगडाहूनही कठीण...
मौन उनाड वार्‍यासारखे...मौन
निश्चल कड्यासारखे !
मौन
असेही...मौन तसेही...
मौन माझे, मौन
तुझे...
मौन मी, मौन
तू...
मौनात आपण...
आपल्यात
मौन...
दोघांनाही
कवेत घेते...
मौन !
मौन...
मौनांचे संवाद आपुले !
मौन शब्द, मौन स्पर्श...
मौनांचे गीत आपुले !!
मौन भाव अन मौन गंधही !
मौन दिशा सार्‍या...
मौन बंधही !!
मौन सांज सारी, मौन झाली गात्रही !
मौन आसमंत, रंग सारे...
मौन कातरवेळही !!
मौन मी, मौन तू...
मौनाचे कोलाहलही !
मौन झाल्या ओळखी, मौन दु:ख अनोळखी
!!
मौन !
मौन...
मौन संवेदना, भावना अन उरात
लपलेल्या,
असंख्य स्मृतीही !
मौन वाटा, पायवाटा अन मौन झाला, प्रवासही
!
कंपनांचे मौन, कापरांचे मौन,
कंपणार्‍या ओठांचेही मौन !
जडावणारे श्वास, हातामधले हात...
अन त्या स्पर्शांमधल्या संवादांचेही
मौन !
मौन सारेच...सारेच मौन...
शब्दांचेही मौन, सूरांचेही मौन...
मौनच खरे की बनावच सारा ?
मौनाचा कावा, मौनच बावरा...
मौन !
मौन...
मौनाचेही प्रश्न, उत्तरांचेही
मौन...
मौनालाच साकडे, मौनाचेच व्यूह !
धर्मग्रंथांचेही मौन, मौनच
धर्मगुरू...
निर्माताही मौन, मौनच सदेह !
दोहोंमधला कार्यकालही मौनच !
शाप मौन, उ:शाप मौन...
स्वर्ग-नरक यांच्यामधले रहस्यही
मौनच !
काया मौन, तशी परकाया मौनच !
असेलच आत्मा तर तोही मौनच...
मग, परमात्माही मौनच !
मौन !
मौन...
कधी एका बिंदूत सामावेल इतके...
तर कधी बिंदू फोडून पसरलेल्या
आकाशगंगेइतके !
कधी पोटात घेवून पुन्हा किनार्‍यावर
घाणीला पसरवणार्‍या समुद्रासारखे...
तर कधी आग ओकून दमात घेणार्‍या
ज्वालामुखीसारखे !
मौन घड्याळ्याच्या दोन
सेकदांदरम्यानच्या शांततेत वसते...
दोन मनांच्या दुभंगलेल्या
जागेमध्ये असते !
कधी प्रेमापोटी, कधी रागापोटी...
कधी सूडापोटी, कधी हिंसेपोटी,
तृष्णेपोटी, कपटापोटी आणि क्वचित,
सत्यापोटी जन्म घेते...
मौन !
मौन...
फळाच्या बी प्रमाणे...
मनाच्याही नकळत मनामध्ये पडते,
रुजते, अंकुरते, उमलते, फुलते, बहरते आणि
ऐन बहरात असतानाच, समोरच्याला
खुपते !
दोष कुणाचा ?
ज्याच्यापायी रुजले त्याचा..?
ज्याच्यापोटी अंकुरले त्याचा ??
की, ज्याला खुपले त्याचा ???
पण यातून ईप्सित ते काय ????
आहे !
ते ज्याला खुपले...त्याच्यात
नव्याने ते बी पडले !
तेच अंकुरणार, उमलणार, फुलणार आणि
बहरणारसुध्दा...!
निर्मीती-वाढ मौनाचीही !
पण अमरत्व तेवढे शाश्वत...!
कदाचित, अमरत्व प्राप्त झालेले
एकमात्र असावे...
मौन !
मौन...
घर मौन, भिंती-छत-उंबरा-दारं-चौकटी
सारेच मौन.
नाती मौन, धागे मौन, बंधही मौन.
कुंपण मौन, गावगाडा मौन,
पार-गल्ल्या-चौक सारेच मौन.
कावळे-कुत्री मौन, गाई-गुरांचेही
मौन.
‘घाट’ मौन, ‘सुरा’ मौन, शेती-पिकही
मौन...
चिताही मौन, शरीराचेही मौन...
सारेच मौन, अपवाद फक्त पिंडाचा !
पिंडाचेही आज...
मौन !
म्हणूनच...
मौन मी, मौन
तू...
मौनात आपण...
आपल्यात
मौन...
दोघांनाही
कवेत घेते...
मौन !!!
-अनुप
